Op 24 oktober 2008 overleed mijn vader. 28 was ik. Mijn hele leven had mijn vader – en alleen hij – me bij mijn tweede naam genoemd: Fleur. Maar met zijn dood, stierf Fleur ook. En daarmee begon in de herfst van 2008 een nieuw deel van mijn leven: het leven na Fleur.
Op deze blog deel ik opmerkelijke momenten in de jaren na de plotselinge dood van mijn vader. Niet hartverscheurend of pretenderend dat ik weet hoe je ‘goed moet rouwen’. Nee, hier lees je gewoon een voorbeeld van iemand die het ook heeft meegemaakt. Je vader verliezen terwijl je geen kind meer bent, maar ook nog lang niet echt volwassen. En ondanks dat onze verhalen verschillen, is er één ding dat ik zeker weet. Die vlijmscherpe punten van je verdriet, worden na verloop van tijd botte kartels die heel soms – en altijd onverwacht – nog heel gemeen kunnen steken…
Maar het komt goed.
Het leven na Fleur 
Ha Fleur, wat herkenbaar! En wat mooi geschreven. Ik wens je een mooie site toe.
LikeGeliked door 1 persoon
Hoi Fleur, ik heb alleen nog maar het intro van jouw blog gelezen en je hebt me nu al geraakt!
Mooi geschreven.
LikeGeliked door 1 persoon
Hoi Ria, dank je wel. Wat een fijn compliment!
LikeLike
Hi Mariek, ik heb je blog gevonden. Je verhalen ontroeren me. Heel mooi geschreven. Naast wat tranen ook hard gelachen om het “spel” in de condoleance rij. Hoop dat je blijft schrijven op deze blog. Ik denk dat heel veel mensen er iets aan kunnen hebben, op wat voor manier dan ook.
LikeGeliked door 1 persoon
Vandaag precies 10 jaar geleden werd ik door je moeder gebeld… Het zijn van die momenten waarvan je altijd zal blijven onthouden waar je was, wat je deed en wat je voelde… Heel veel sterkte vandaag voor alle betrokkenen.
LikeLike